Sztuka Cypru

W epoce chalkolitu (ok. 3400-2300 p.n.e.) wytwarzano naczynia, m.in. naśladujące tykwy i bukłaki, a w zachodnim Cyprze - kobiece idole ze steatytu. Rozkwit sztuki Cypru nastąpił w epoce brązu (2300-1050 p.n.e.). Pojawiły się wówczas kompozycje figuralne z terakoty w postaci samodzielnych scen lub jako ozdoby na naczyniach. Powstałe w XVI w. p.n.e. miasta portowe (Kition, Engomi) wytworzyły sztukę egejsko-orientalną (XIV-XII w. p.n.e.): budowle publiczne, takie jak świątynie w Kition, Pafos, ceramikę cypryjsko-mykeńską o malowanej dekoracji figuralnej (następnie geometrycznej), posążki bóstw z brązu, wyroby z metali szlachetnych, fajansu, kości słoniowej. W sztuce okresu geometrycznego (1050-725 p.n.e.) pojawił się silny pierwiastek fenicki (rzemiosło artystyczne, monumentalna świątynia Asztarte w Kition). W okresie archaicznym (725-475 p.n.e.) wytwarzano naczynia dwubarwne o stylizowanej dekoracji roślinnej i figuralnej. Budowano podziemne groby komorowe (Salamina, Amathus, Tamasus) i sanktuaria (Aja Irini, Idalion, Kourion, Pafos i in.) z wotywnymi posągami z terakoty i wapienia o czytelnych wpływach plastyki asyryjskiej, egipskiej bądź greckiej. W okresie klasycznym (475-325 p.n.e.) wzrosły wpływy greckie w rzeźbie wotywnej (Arsos, Potamia), kultowej (Kition, Golgi) i nagrobnej (stele kamienne i posągi gliniane z Marion), w architekturze zaś utrzymywały się formy orientalne (pałac w Wuni) i rodzime (sanktuaria). Od ok. 300 roku p.n.e. nastąpiła pełna hellenizacja sztuki Cypru. Powszechnie stosowano greckie style architektoniczne (grobowce z III-II w. p.n.e. w Nowym Pafos, świątynie z I-IV w. w Pafos, Kourion, Amathus, Salaminie) i formy budowli (teatry, gimnazjony, łaźnie, wille). Grecka tematyka mitologiczna dominowała w rzeźbie, freskach i mozaikach w Pafos, Kourion i innych miejscowościach. Od IV w. rozwijał się typ podłużnej bazyliki chrześcijańskiej o bogatej dekoracji architektonicznej i mozaikach podłogowych (w Pafos, Kourion, Pei, Amathus, Salaminie) oraz ściennych (w Kiti i Lithrangomi, VI w.). W VI-XII w. bizantyjską sztukę Cypru reprezentowały klasztory i bazyliki zdobione freskami i ikonami (w Kakopetrii, Asinu, Lagudera, Tala) oraz fortece (Kantharos, Wufawendo, Ajos Ilarion). W XIII-XV w. gotyckie kościoły Nikozji, Famagusty, Pafos, Belapes zainspirowały francusko-bizantyjski styl architektury cerkiewnej, z jednoczesnymi wpływami włoskimi w malarstwie. Okres stagnacji kulturowej przeżył Cypr po podboju tureckim (1571). Rozwijała się wówczas sztuka ludowa (architektura mieszkalna, tkactwo, snycerstwo, ceramika). Prace współczesnych artystów czerpią inspiracje z krajobrazu i życia wyspy. Współczesna sztuka nawiązuje również do tradycji cerkiewnej i sztuki starożytnej.

Sławni Ludzie Związani z Cyprem

Historia

Cypr obfituje w najróżnorodniejsze zabytki, nic dziwnego, w przeciągu wieków wyspa ta, rozmieszczona na skrzyżowaniu morskich drogich między Azją, Afryką i Europą, była w samym centrum historycznych wydarzeń. Duża część cypryjskich zabytków pochodzi z czasów chrześcijańskich (pierwsi chrześcijanie pojawili się na Cyprze już w połowie I wieku n.e.). Jednakże, zabytki pochodzące z epok wcześniejszych także można spotkać na wyspie Cypr.

Kourion

Świątynia Apolla

Petra Tou Romiou

Zamek Kolossi

Monastyr Kykkos

Monastyr Stavrovouni